home biography discography concert dates what they say...
contact photos & sounds

 

"Wobbly Strata" Trytone Records 2016

 

Cadence July 2017

This is my kind of record. A great duo really listening to each other and working off each other. Lots of dissonance but also some very nice melodic lines.
The CD opens with some nice tonal clusters and open spaces. That grabbed me right away. Then the interplay got me. I hear lots of Cecil Taylor in Nabatov’s playing, but I also hear Webern. Buyukberbers’s clarinet playing is de nitely classically trained, but he is a nice loose player. I love the tonal jumps he does with the bass clarinet. Has he been listening to Braxton? I don’t
really hear a direct in uence, but the approach has similarities. Usually in a free jazz record there is one long track
that has its highs and lows, and spaces. Here we get
six short tracks but some of the tracks do that as well. I occasionally had to look to see what track was playing because of the changes in tempo or mood. This is not a bad thing, but just a bit unusual.
In the last track we get some nice percussive sounds from the piano. Not quite John Cage, but I wonder if cage’s in uence is in the background. Cage, of course, was not a jazz fan as it was very much a performer’s music, but I have long claimed that because of the improvisatory aspects of jazz he should have liked it.
In short, a really nice record which will stand up to many listenings.

Bernie Koenig

 

Opduvel September 2016 Netherlands

Oğuz Büyükberber is een van oorsprong Turkse klarinettist en basklarinettist, die zich toelegt op moderne compositie, vrije improvisatie en Turkse muziek. Naast muzikant is hij beeldend kunstenaar en hij wil zijn beide disciplines ook wel eens combineren. Het is de eerste keer dat Büyükberber en Nabatov een duoplaat uitbrengen. Evenals Nabatovs vorige twee cd’s, is het album opgenomen in de LOFT te Keulen, op 26 oktober 2014. Wobbly Strata is een speelse en levendige improvisatieplaat. De improvisaties zijn kleurrijk, springerig en soms stormachtig. De muzikanten spelen niet alleen, ze converseren met elkaar door middel van hun spel op (bas)klarinet en piano. Nabatovs pianospel cirkelt meermaals om dat van Büyükberber heen, maar geen van de muzikanten neemt daadwerkelijk het voortouw; het spel van beiden is even belangrijk. Een mooi voorbeeld van hoe beeldend de improvisaties van Büyükberber en Nabatov kunnen zijn is ‘Calm Waters’. Het stuk doet aanvankelijk zijn naam geen eer aan; eerder is sprake van een snelle stroming in ondiep water waarin kleine visjes vlug door elkaar heen zwemmen. Na dik anderhalve minuut wordt dat kalme water toch bereikt, maar er loert gevaar in een muzikaal aftastend gedeelte waarin spanning wordt opgebouwd. Het snelle spel wordt na vier minuten weer hervat en de interactie daarin zorgt voor een opwindend luisteravontuur. Schijnbare rust wordt ook gevonden in afsluiter ‘Atempause’, waarin Nabatov spaarzame noten speelt terwijl Büyükberber basklarinet speelt zonder daadwerkelijk een geblazen toon te produceren: alleen de door het instrument geblazen lucht en het beroeren van de kleppen zorgen voor een spannend effect. Het zorgt voor beweging en vormt een mooi contrast met Nabatovs langzame pianospel. Het zijn slechts schetsen van twee stukken die te vinden zijn op deze vrije improvisatieplaat die barst van de positieve energie. Zowel Büyükberber als Nabatov is in staat in een handomdraai om te schakelen van voorzichtig verkennend spel naar een onstuimige frase. Voorspelbaar is het spel van deze improvisatoren niet, wel herkenbaar. Het speelplezier spat bovendien van iedere gespeelde noot af en dat maakt Wobbly Strata tot een opgewekt en uitdagend improvisatie-album.

Gert Derkx

 

Cadence January/February 2017

...Also a recent issue by SIMON NABATOV is a duo with clarinetist OGUZ BÜYÜKBERBER titled WOBBLY STRATA [Trytone 559-067]. This is 6 duo improvs [57:24] that are well constructed and the duo is very much in concert with each other. Büyükberber is Turkish and has worked with Nabatov before and it shows. Both artists appear free yet play into each other with such coordination on this 10/26/14 recording, that one might actually think the music was scored. This is a thorough delight and Wobbly Strata well describes Büyükberber’s sound.

Robert Rusch

 

JazzWord January 2017

Like a scholar still seeking more and diverse knowledge as he gets older, pianist Simon Nabatov, 57, keeps evolving musically without neglecting his earlier concepts. The Russian-born, long-time resident of Köln, Germany, who started his career in New York in 1979, doesn’t shy away from any challenges or configurations, whether playing solo piano or part of ensembles. Equally descriptive, two of his most recent sessions are unique as well. Wobbly Strata is a first-time duo with Turkish-born, Amsterdam-based clarinetist Oğuz Büyükberber…The same could be said for Wobbly Strata, since Büyükberber, when he isn’t dabbling with live-electronics, has played with stylists as different as conductor Butch Morris and trombonist Nils Wogram. Vacillating all over the tracks like two sailors whose ship has hit turbulent waters, the two careen from mainstream-styled unity, to twitchy near-cakewalk excess and blast off into the thinner oxygen of hard-core atonality. Clumps of high-energy piano chording expose more from both the highest and lower extremes of the instrument’s speaking length than a playmate would have revealed in a 1950s’ pictorial enlivens “Calm Waters” . So do bass clarinet growls. Eventually though the tune sooths both contributions and fully reflects its title. Coming from the opposite direction like the other half of a Janus face, syncopated keyboard juggling mated with first reed snorts and pops then staccato tongue trills on the title tune suggest experiments with what so-called classical composers of the 1920s considered Jazz. Still, irregular clarinet lines and key thumping on Nabatov’s part combine to show that this European team can mock their forbearers’ conceits and in the process create profoundly modern music. This situation is made crystal clear on the concluding “Atempause” as deft sonic movements from both partners slip aggressively into echoing meditative tranquility.

Ken Waxman

 

Jazzis January 2017

De cd begint met keiharde staccati en pauzes om langzamerhand te verdichten met langere noten en korten pauzes. Basklarinettist Buyukberber en pianist Nabatov zijn twee musici die als improvisatoren en componisten aan elkaar gewaagt zijn, Jazz vormt evenzeer een deel van hun vocobulare als hedendaags gecomponeerde muziek. Hier zijn abstracte klankbouwsels het uitgangspunt voor gezamenlijke improvisaties die net zo goed in tegenstellingen als samenvloeiingen kunnen overgaan. Formeel zijn de stukken door de musici samen geschreven, maar dat geldt dan vooral voor de uitgangsthema’s en het ter plekke uitwerken daarvan, want de muziek is vooral in duo-vorm geimproviseerd. Jazzcliches zijn niet aan de orde, muzikale gemeen plaarsen worden überhaupt niet aan gedaan. Aan de andere kant biedt de muziek behalve virtuose klankassociaties daarom ook nauwelijks referentiekaders.

Ken Vos

 

Jazzenzo February 2017

Vrije improvisatie vinden we in Nabatov zijn duetten met de uit Turkije afkomstige basklarinettist Oguz Büyükberber, een musicus die op dit weerbarstige instrument een prachtige toon en techniek ontwikkeld heeft. Waar veel van zijn collega’s blijven steken in dezelfde riedels, laat Büyükberber steeds nieuwe muzikale vergezichten horen waarin het volledige klankpalet voorbijkomt, van diep laag tot ultrahoog.  In hun improvisaties doen de musici voortdurend kleine zijstapjes en kleine sprongen om elkaar na enige tijd weer op te zoeken. De melodische bewegingen in ‘Calm Waters’ lijken op die van vissen in een aquarium. ‘Asked and Unanswered’ vormt een vraag-antwoord-spel tussen basklarinettist en pianist, waarin beiden enige tijd langs elkaar heen lijken te ‘praten’ om het aan het slot met elkaar ‘eens te worden’. Opvallend percussief is het spel van Nabatov in ‘Smudges’ en in ‘Wobbly Strata’ leggen de musici een nogal hobbelig improvisatie-parcours af. In de afsluiter ‘Atempause’ blaast Büyükberber lucht door zijn instrument en weet hij spanning op te wekken door het bewegen van de kleppen van de basklarinet. 

Cyriel Pluimakers

 

Draai om je oren March 2017

'Wobbly Strata' begint met 'Cross Play Averted' direct overtuigend. Nabatov zet de toon met een overvloed van kristalheldere noten en Büyükberber biedt hem al even gretig weerwoord met een wat meer melodieuze aanpak, het spel van Nabatov als het ware in goede banen leidend. Het blijkt het recept voor dit album dat, wellicht geheel vanzelfsprekend, volledig uit improvisaties bestaat. 'Calm Waters' vangt aan als een stroomversnelling. Maar na ruim twee minuten volgt dan toch wat de titel belooft: een enkele pianoaanslag en bijna voorzichtig spel van Büyükberber. Het levert een adembenemende scène op, waarin met name Büyükberber het voortouw neemt en op bijzondere wijze zijn klarinet laat zingen. Soms rustig, soms onstuimig, net als de rivier. Maar ook Nabaotov is in deze zeer onstuimige momenten aanwezig. Als een volleerd Sinterklaas strooit hij zijn noten door de Loft. In 'Asked and Unanswered' horen we Büyükberber op basklarinet. Het is een heftig, ongepolijst stuk waarin de twee elkaar ongegeneerd naar de kroon steken. Het titelstuk 'Wobbly Strata' klinkt nogal wiebelig, wobbly met andere woorden. Staccato gespeeld, door beiden, creëren ze een niet aflatende, energieke stroom. 'Atempause' vormt de perfecte afsluiter. Nabatov horen we hier ingetogen, zorgvuldig zijn noten kiezend, terwijl Büyükberber valse lucht blaast en de kleppen van zijn klarinet als percussie inzet.

Ben Taffijn